Als je wel eens een yogales bij mij hebt gevolgd, dan
weet je dat ik de les altijd afsluit met Namasté, een groet en
mudra. Of misschien ken je het woord of het gebaar Namasté van
een bezoek aan India of een ander Aziatisch land. Maar wat
betekent het nu eigenlijk? Namasté
is namelijk niet een term uit de yogafilosofie, maar het is
India’s oudste en meest bekende begroeting. Het is een
gebruikelijk gebaar om een ander te begroeten en om respect te
tonen.
Voor het gebaar breng je de handen voor het hartgebied tegen
elkaar, met de vingers naar boven wijzend. Vaak wordt er
vervolgens een lichte buiging gemaakt en ‘Namasté’ gezegd.
Het woord Namasté heeft zijn oorsprong in het Sanskriet (de
klassieke Oud-Indo-Europese taal van India) en betekent
letterlijk ‘ik buig voor jou’. Maar meestal wordt het vertaald
naar “Vanuit het diepste van mijn ziel (Atma), richt ik mij met
alle eerbied en respect naar de ziel (Atma) in jou” of ‘Het
licht in mij, groet het licht in jou’.
Waarom beginnen of eindigen we de
yogales af met Namasté? Dat heeft met verbinding te maken. Yoga
betekent namelijk van oorsprong ‘verbinding’; verbinding van
lichaam en geest, verbinding van verstand en gevoel, verbinding
van de mens met zichzelf, verbinding van mensen met elkaar, en
verbinding van mens met het universele bewustzijn.
Door je handen te vouwen voor je hart
maak je verbinding met je eigen ziel. En door het woord uit te
spreken verbind je je met de ziel van de persoon die je groet.
Je erkent de ziel en het licht in de ander, en je weet dat je
verbonden bent en samen deel uitmaakt van dat universele
bewustzijn.
Op internet kwam het onderstaand vers
tegen over Namasté, waarin dit mooi verwoord wordt.
Ik eer die plaats in jou,
waar het hele universum samenkomt.
Ik eer de plek in jou waar liefde,
waarheid, licht en vrede heerst.
Wanneer jij in die plek bent in jezelf
en ik in die plek in mijzelf,
dan zijn we één.
|
